Realizacija Projekta obnove manastira Dovolja, započeta još 1999.
godine, odvijala se i tokom 2006. godine. Obuhvatala je nastavak i završetak
sistematskih arheoloških iskopavanja manastirskih konaka započetih
tokom 2005. godine, kao i završne građevinske radove na fasadama crkve.
Arheološka istraživanja konaka manastira Dovolja trajala su od
15.08.2006. do 31 .VIII 2006. godine. Stručnu ekipu su sačinjavali arheolog
mr Pero Praštalo, rukovodilac radova na terenu i Neda Dimovska, arheo-
log-antropolog. Pored stručne ekipe, na terenu je bilo stalno prisutno i
četiri fizička radnika.
U planu za kampanju 2006. godine bilo je istraživanje spoljnjeg pro-
stora oko konaka, započetog u 2005. godine. Tokom navedenog perioda, u potpunosti
je istražena površina oko konaka i time su stvoreni uslovi za
njegovu obnovu.
Sa arheološkim radovima u 2006. godini započelo se oko jugoistočnog
ugla konaka, otvaranjem sonde dimenzije 4,5 h 2,5 m. Iskopavanjem u ovoj
sondi, koja je pratila istočni zid, počevši od jugoistočnog ugla, otkri-
ven je stariji prilaz ulazu konaka sa ostacima stepeništa, kao i kameni
postament koji je nosio jedan od drvenih stubova trema. Prostor između
starijeg prilaza i jugoistočnog ulaza u konak odvojen je suhozidom, koji je
zajedno sa novijim prilazom sa sjeverne strane, otkriven tokom kampanje
iz 2005. godine. Zanimljivo je da je u ovoj sondi, ispod humusa označenog
kao sloj A, sloj B bio sastavljen isključivo od kamena srednjih dimenzija.
Taj sloj se postepeno gubio idući ka zapadu, što jasno ukazuje da je zapravo
prostor oko crkve bio nasipan tim kamenom, odnosno nivelisan. Shodno
tome, otvorena je sledeća sonda, duž južnog zida konaka dimenzije 12 h 1,5
m. Iskopavanjem u ovoj sondi konstatovana su dva kulturna sloja. Sloj A je
predstavljao humus, a B je bio sastavljen od sitnijeg i krupnijeg kamena saeološka
istraživanja konaka manastira Dovolja trajala su od 15.08.2006. do 31 .VIII 2006. godine.

Pljevljak, pukovnik, profesor univerziteta, naučnik, čovjek sa dva dok-
torata nauka, po struci nastavljač znamenitog Tanasija Pejatovića, Slobodan
Mišović napisao je i objavio knjigu o svom zavičaju PLJEVALJSKI
KRAJ – GEOGRAFSKA PROUČAVANJA. Višegodišnja istraživanja i pro-
učavanja autor je osnažio dostupnim izvorima i objavljenom literaturom
starije i novije provenijencije istorijskog, geografskog, demografskog i
privrednog sadržaja.
Sadržaj knjige izložen je u 7 poglavlja: Geografski položaj pljevaljskog
kraja; Prirodno-geografska svojstva; Istorijsko-geografske osnove
razvoja; Stanovništvo; Naselja i perspektive daljeg razvoja pljevaljskog
kraja. Svako poglavlje sadrži više dobro razrađenih i ukomponovanih potpoglavlja. Naučno-istraživački metod u istraživanju i obradi materije uz
pristupačan, pregledan i razumljiv stil pisanja, omogućava da se ova knjiga
sa lakoćom čita i sa znatiželjom prate rezultati do kojih je autor došao u
svojim istraživanjima i proučavanjima.

Kako je još Tanasije Pejatović, sada već davne 1902. godine, primetio: dolina Tare i njen sliv su karstnog tipa koji determinišu kanjoni, vrtače, zaravni i polja.1 Potarje čini dolina reke Tare stisnuta između velikih planina: Komovi, Obzir, Durmitor, Sinjavina i Bjelasica. Tara nastaje od Opasanice i Veruše na zapadnoj strani Komova, a površina sliva iznosi 1.899 km kvadratnih.

Tokom poslednjih nekoliko decenija glavni podsticaj za proučavanje Polimlja u srednjem veku dolazio je upravo iz ovih krajeva – iz Prijepolja i Pljevalja. Ovde su se, najpre oko Simpozijuma „Seoski dani Sretena Vukosavljevića“, a potom u organizaciji Muzeja u Prijepolju i Zavičajnog muzeja u Pljevljima gotovo svake godine održavali naučni skupovi koji su okupljali istraživače iz raznih naučnih ustanova iz zemlje i iz inostranstva.

U poznom srednjem veku Drobnjaci su imali zapaženu ulogu u karavanskoj trgovini između primorskih centara, Dubrovnika i Kotora s jedne i Polimlja s druge strane, npe svega kao ponosnici, primićuri i kramari. Isto tako, pojedini trgovci iz Drobnjaka aktivno su se bavili kreditnom trgovinom u Dubrovniku i Kotoru. U karavanskoj trgovini uglavnom su koristili Jezerski put koji su dobro poznavali, jer je prolazio kroz njihovu teritoriju (Jezera).