Rijeka Tara, duga 140 kilometara, najduža je rijeka u Crnoj Gori. Na
dužini od 78 kilometara, od Prošćenja i manastira Dobrilovine do Šće-
pan Polja, proteže se gorostasni kanjon Tare, najduži i najdublji u našoj
zemlji i Evropi, a drugi u svijetu (poslije kanjona Kolorado u SAD). Na
čitavoj ovoj dužini, Tara se probija kroz strme litice visoke i preko 1000
metara.1 Uža kanjonska dolina Tare ulazi u područje nacionalnog parka
Durmitor, čiji je jedan dio pod zaštitom UNESCO-a, kao jedna od zona
posebne zaštite2 i zaštićena je od strane Programa „Čovjek i biosfera“
(MAV).

Konzervacija, kao posebna disciplina, razvila se iz potrebe očuvanja
muzejskih predmeta. Kako muzealije predstavljaju dio kulturnog nasljeđa
jednog društva, tako je i njihova zaštita jedna od značajnih djelatnosti
muzeja.
Konzervacija je veoma složen proces koji se bazira na saznanjima pro-
isteklim iz egzaktnih nauka, kao i iz praktinog iskustva konzervatora.
Muzejski eksponati mogu biti od raznorodnog materijala i različitog po-
rijekla. Konzervatoru se, kao prioritetan zadatak, postavlja upravo ta kla-
sifikacija, koju nekada nije lako izvršiti. Ova konstatacija se posebno
odnosi na metale. Plemeniti metali se mnogo lakše identifikuju od manje
plemenitih metala i legura. Stepen i uzročnik oštećenja takođe zavisi od
vrste i porijekla metala. Tek kada su sve
pristupiti konzervaciji predmeta.

U saradnji sa Odborom za obnovu manastira Dovolja, Zavičajni muzej je
građevinskim radovima tokom 2008. godine započeo prvu fazu rekonstruk-
cije manastirskih konaka. Na osnovu rezultata ranije sprovedenih siste-
matskih arheoloških istraživanja u dijelu manastirskih konaka, tokom
prošle godine urađena je sva neophodna projektna dokumentacija za njegovu
rekonstrukciju. U skladu sa Zakonom, projektna dokumentacija je ovjerena
od strane nadležnog Republičkog zavoda za zaštitu spomenika kulture sa
Cetinja.

Uzvišenje nauci, dobitak Otadžbini, blagodat čitaocu, to je ovde – usrd-
no naslovom rečeno – rodoslov jugoslovenske države, njene pojave i posto-
janja u vremenu između Prvog i Drugog svetskog rata.
Celokupnost države, unutar znatne sastavke, pravilna dvojnost razme-
šta i skupno uobličava: po vremenu kao obaveznom označenju, i naučnim
pristupom dogođenim zbivanjima i zavedenim odnosima; istorijska istina
neprikosnoveno da slovi, zaista tako visokom odlikom ove knjige.
Milić F. Petrović je filozofski gledao jedinstvenim a istoriograf-
ski protumačio spojno razlučnim sastojstvo jugoslovenske države, redosle-
dom shodnim njenom postanku po razvoju, uređenosti vladavine i spontano
kretane javne društvenosti. Narodnu zajednicu, vrhovnost vladara, vidove
vlasti, ustanove po stupnjevima nadležnosti, političke činioce s utica-
jem na vladavinu, vojno moćstvo države, veroispovedne duhovnosti stanov-
ništva, obradio je on prema stvoru i izgledu postojećih svojstava, svaku
posebnost do obima potrebnog poglavlja.

U istorijskoj literaturi je poznato da su Drobnjaci učestvovali u karavanskoj trgovini koja je povezivala Dubrovnik i Kotor sa gradovima u unutrašnjosti Srbije.1 Tako su oni često kao ponosnici prolazili kroz Pljevlja i pljevaljski kraj ili su, pak, na drugi način uticali na privredni život u pljevaljskoj obalasti u srednjem veku. Treba istaći da su se neki istaknuti pojedinci iz Drobnjaka vremenom obogatili trgujući i da su se potom naselili u pljevaljskom kraju. Tu su nastavili i dalje da se bave kreditnim i drugim unosnim poslovima. Jedan od njih je bio Skorovoj Vokšić sa svojim sinovima. Njegov najstariji sin Stjepan pominje se 1477. godine kao starešina džemata u nahiji Mileševa. Letnje stanište ovog katuna bilo je u Hranču, danas Ranče, oblast koja se prostire između Pljevalja i Prijepolja. U dubrovačkim izvorima pominju se dvojica sinova Skorovoja Vokšića, što znači da su bili dobro poznati u Dubrovniku, a pominju se i kao kućne starešine u pomenutom katunu. Istaknuti trgovci iz Drobnjaka počinju da se naseljavaju i u susednom Prijepolju, jednom od tranzitnih centara u trgovačkom prometu.