MILOJKO MIJO PETRIĆ 1958-2016. „KRIK OSAME – SNOVI I SNOVIĐENJA“

decembar 1, 2017

„Umjetnik koji želi da kroz svoj umjetnički izraz predstavi društvenu stvarnost, postaje angažovani učesnik istorijskih prilika. Djelo takvog umjetnika zaslužuje da postane vidljivo za široki auditorijum. Djelo Milojka Petrića posmatrača podstiče na iščitavanje predstave lutanjem pogleda po platnu tražeći sve dijelove fabule. Nisu to nepoznate priče, to je svakodnevica. Ali svakodnevica donijeta kroz metafizičku atmosferu, sa figurom u prvom planu. Figure predimenzioniranih dijelova lica i tijela; naduvana tjelesa koja često potiskuju pejzaž ili enterijer u dubinu, ponekad ga čineći apstraktnim, dok se u datim trenucima pretvaraju u fantastična bića. U ranijim Petrićevim radovima prisutna je mračnija atmosfera postignuta tamnom gamom. U kasnijim radovima on paletu rasvjetljava, a kroz istaknutu gradaciju svjetlosti, jake valere, Petrić nam pokazuje da poznaje likovnost, kao i svoj trud na ovladavanju likovnim elementima. Njegove slike ukazuju da se nadahnjivao kroz više umjetničkih pravaca i stilova, slikarskih poetika i rukopisa. Na prvo gledanje čini nam se da je sve donijeto kao spontano bilježenje teme i motiva, što je svojstveno naivnoj umjetnosti. Međutim, na Petrićevim slikama sve je u biti promišljeno postavljeno. Kao jedan od jasnih pokazatelja planiranog građenja kompozicije su crteži i skice, kasnije projektovani kao zaokružene ćeline u njegovim slikama. U pripremnim crtežima gradi formu odnosom svijetlog i tamnog i neusiljenim pokretom povlači liniju, a zatim toj liniji, tom osnovnom gestu ljudskog izraza, dodaje čvrstinu i uznemirenu gestualnost. Njegov euforičan potez koji donosi varijacije, između ostalog, kružnih i valjkastih oblika, predstavlja figuru u pokretu, čime se pojačava dinamika radnje i rustika crteža. Kod Petrića, istaknuta crtačka ekspresija kad se pretoči na platno je smirenija, ali bez gubljenja snage da zainteresuje posmatrača. Psihološki likovni element je ono čime je umjetnik besprekorno ovladao. Te elemente likovnog duha Petrić odlično materijalizuje. Donosi kritiku društva kroz iskarikirane likove ljudi, kako one koje je svakodnevno susretao, tako i one koji personifikuju amosferu društva u određenom trenutku. Fizički deformiteti prikazanih figura, njihove grimase i karikaturalnost su odraz vremena i pada moralno-etičkih principa na opštem nivou. Deformacija figure na Petrićevim slikama, dakle, odnosi se na mentalne devijacije društva – što Petrićevom opusu daje snažan društveno angažovani aspekt“ – istakao je istoričar umjetnosti, Miloš Marjanović.