Većina trgova i gradova koji su na srpskom etničkom prostoru posto-
jali tokom viševekovne osmanske vladavine predstavljala je tržišta lo-
kalnog značaja, gde su se prodavali viškovi poljoprivrednih i zanatskih
proizvoda proizvedenih u samom gradskom naselju ili njegovoj neposrednoj
okolini, kao i tržišta za trgovinu artiklima koji se nisu proizvodili
na srpskom selu, a koji su bili neophodni za svakodnevni život ljudi, kao
što je so, na primer. U gradskim naseljima širom srpskog etničkog prosto-
ra održavane su nedeljne pijace, pazari, kao i panađuri, veliki godišnji
sajmovi, koji su po datumu održavanja najčešće bili vezani za datum slave
nekog sveca.

Verski odnosi u srpskim zemljama pod osmanskom vlašću predstavlja jednu od veoma važnih istoriografskih tema. Njen značaj nije određen važnošću religije, shvaćene kao način vršenja verskih obreda, u sredinama u kojima su pripadnici jednog, pravoslavnog naroda, osvajanjem potpali pod vlast drugog, kome zvanična religija nije hrišćanstvo, već islam.