GLASNIK ZAVIČAJNOG MUZEJA BR. 14 TEMA BROJA PROSVJETNI I KULTURNI ŽIVOT POTARJA I POLIMLJA (povodom 200-godišnjice rođenja P. P. Njegoša)   Milić F. Petrović (Arhiv Jugoslavije, Beograd) NJEGOŠEVO VREME I PLJEVLJA Dr Žarko Leković (Istorijski institut, Podgorica) PETAR II PETROVIĆ NJEGOŠ I STARA HERCEGOVINA (Prosvjetna i kulturna slika) Prof. […]

Omaž „Grad mu je spomenik “, posvećen Baju Mirkoviću, glavnom gradskom arhitekti i urbanisti iz perioda ubrzanog razvoja i izgradnje Pljevalja iz doba kada se komunalna infrastruktura i arhitektura prlagođava potrebama naprednog industrijskog centra. Arhitektura socijalističke Jugoslavije u mnogo čemu je specifična. Nakon rata počinje velika izgradnja zemlje, a udaljavanje […]

N a u č n i s k u p XV   SREDNJE POTARJE I POLIMLJE U VRTLOGU PRVOG SVJETSKOG RATA (Demografski, materijalni i kulturni gubici u ratovima 19-20. vijeka)   P R O G R A M   Subota, 15. novembar 2014.god. 19.00 sati, Sala SO Pljevlja Otvaranje Naučnog skupa   […]

Crna Gora sigurno nije nikad imala zanimljivijeg, kontroverznijeg i nevjernijeg stranoga gosta na svome tlu od Engleskinje Meri Edit Daram (Magu Edith Durham), koju je početkom XX vijeka deset godina primala i ispraćala kao svoga dragoga posjetioca i na koju je već od drugog dolaska gledala kao na svoga prijatelja i saradnika u odnosima s Turcima i Arnautima tokom te cijele decenije. Žena koja je iza sebe ostavila sedam obimnih knjiga – a uz to i toliko članaka u engleskoj štampi, da bi činili još jednu takvu knjigu – sve o Srbima i onim srpskim susjedima koji su im bili vjekovni ljuti neprijatelji – o Albancima, Turcima, Austrijancima i dr, igrala je važnu ulogu u međunarodnim poslovima Crne Gore i Evrope, kao i susjeda Crne Gore. A naši istoričari nisu ništa znali o njoj prije objavljivanja moga prevoda njene prve knjige i moje obimnije studije o njoj u „Pogovoru“ uz taj prevod prije deset godina. Neki naši poznati istoričari bili su obavezni, i bili u prilici da se upoznaju s njenim radom, ali su to pomalo nadobudno ignorisali, dok su je neki naši susjedi u zanosu prikazivali kao nepobitnog svjedoka protiv srpskih aktera u istoriji tog doba.

Većina trgova i gradova koji su na srpskom etničkom prostoru postojali tokom viševekovne osmanske vladavine predstavljala je tržišta lokalnog značaja, gde su se prodavali viškovi poljoprivrednih i zanatskih proizvoda proizvedenih u samom gradskom naselju ili njegovoj neposrednoj okolini, kao i tržišta za trgovinu artiklima koji se nisu proizvodili na srpskom selu, a koji su bili neophodni za svakodnevni život ljudi, kao što je so, na primer. U gradskim naseljima širom srpskog etničkog prostora održavane su nedeljne pijace, pazari, kao i panađuri, veliki godišnji sajmovi, koji su po datumu održavanja najčešće bili vezani za datum slave nekog sveca.