Prvi kontakti Evrope i islama sežu u daleku prošlost, u VII vek, kada Arabljani nakon osvajačkih uspeha u Maloj Aziji, pokušavaju da zauzmu Carigrad (674-678), dok prva muslimanska država na evropskom tlu nastaje u VIII veku, kada su združeno arapsko-berberske snage iz severne Afrike osvojile tlo Španije, darujući ime moreuzu koji su prešli – Gibraltar, po vojskovođi koji je predvodio pohod. Islamsko društvo ostavilo je traga ne samo u istoriji onih evropskih oblasti koje su bile sastavni deo Omejadskog emirata (Španija), odnosno Abasidskog i Fatimidskog kalifata (Sicilija), već i južnih i centralnih oblasti današnje Francuske.

Proces rekonkviste koji jača sa prvim decenijama XIII veka i stavlja tačku na arapsko-muslimansku dominaciju nad ovim oblastima, podrazumevao je ne samo ponovno osvajanje teritorija, već i brisanje svih društvenih, civilizacijskih i kulturnih normi izgrađivanih u Kalifatu. Uporedo sa tim takvim istorijskim sledom na zapadu, početkom XIV veka, na istoku počinje uspon nove sile, koja će u poslednjim decenijama tog stoleća snažno zakoračiti na tlo jugoistične Evrope. U svom prodoru u jutoistočnu Evropu, Osmanlije donose ne samo novo državno uređenje, već i krupne promene u društvenim i konfesionalnim odnosima.