O nastanku manastira Svete Trojice i o njegovim osnivačima poznati
su različiti izvori, među kojima su najstariji zapisi u rukopisnim crkve-
nim knjigama koji se javljaju od 1537. godine, zatim dva ktitorska natpisa na
živopisu u prizidanoj priprati iz 1592. godine i tri signirane ktitorske
kompozicije, od kojih je jedna o osnivanju hrama u naosu, druga o osnivanju
priprate i treća o sekundarnom ktitoru priložniku, svi nastali posled-
nje decenije XVI veka. Za nesaglasne podatke iz natpisa i pisanih izvora,
a naročito za različitu sliku crkve na dvema ktitorskim kompozicijama,
ponuđena su relativno prihvatljiva rešenja, ali su i pored toga pojedina
pitanja ostala otvorena.1 Među njima se na prvom mestu postavlja pitanje
da li je tu postojalo starije crkveno sedište. Na osnovu poznate zabrane
turskih vlasti da se pravoslavni crkveni centri mogu samo obnavljati na
starim temeljima, a nikako podizati novi, pretpostavljalo se da je i crkva
Svete Trojice pljevaljske nastala na starijoj crkvenoj građevini.