Konzervacija, kao posebna disciplina, razvila se iz potrebe očuvanja muzejskih predmeta. Kako muzealije predstavljaju dio kulturnog nasljeđa jednog društva, tako je i njihova zaštita jedna od značajnih djelatnosti muzeja.

Konzervacija je veoma složen proces koji se bazira na saznanjima proisteklim iz egzaktnih nauka, kao i iz praktičnog iskustva konzervatora. Muzejski eksponati mogu biti od raznorodnog materijala i različitog porijekla. Konzervatoru se, kao prioritetan zadatak, postavlja upravo ta klasifikacija, koju nekada nije lako izvršiti. Ova konstatacija se posebno odnosi na metale. Plemeniti metali se mnogo lakše identifikuju od manje plemenitih metala i legura. Stepen i uzročnik oštećenja takođe zavisi od vrste i porijekla metala. Tek kada su sve ove činjenice poznate, može se pristupiti konzervaciji predmeta.

Jedna od posljednjih oaza netaknute prirode jugoistočne Evrope je kanjon rijeke Tare. Taj živopisni predio, pun divljih i nepristupačnih terena, privlačio je ljude od davnina.
U prilog tome govore i arheološki lokaliteti koji datiraju još iz perioda kamenog doba do kasnog srednjeg vijeka. Ti arheološki spomenici nijesu samo svjedočanstva najstarijih naseobina, već i duhovne kulture kroz istoriju toga kraja.