Odlukama Berlinskog kongresa jasno je bilo označeno da sva sela na desnoj obali Tare pripadaju turskoj teritoriji. U mnogim od ovih sela stanovništvo se smatralo kao crnogorsko, pa mu je i odnos prema turskim vlastima bio takav. Po naređenjima iz Carigrada turske vlasti su trebale za nekoliko godina da izbjegavaju sukobe sa njim. U Prenćanima organa turske vlasti nije ni bilo, a sve međusobne odnose mještana regulisao je pogranični crnogorski kapetan. Ovo selo, naseljeno Jezercima i Šarancima na koje su se oslanjali, priznalo je tursku upravu tek 1886. godine. Naime, tek je sredinom 1886. godine delegacija Prenćana saopštila paši u Pljevljima da će davati desetinu i ostale dažbine, s tim da im se dozvoli da osnuju svoj odred radi zaštite od kolašinskih Turaka sa buljukbašom na čelu. Ubrzo potom u selu se već nalazila stanica turske posade.

Političke, kulturne i socijalne prilike u Prenćanima krajem XIX i početkom XX vijeka mogu se pratiti kroz razne izvještaje carinarnica kao i pisma vodećih ličnosti iz tog kraja. Ova dokumenta se u nešto većem broju nalaze u Državnom arhivu Crne Gore i Arhivu Srbije. U ovom svom radu pokušaću da osvijetlim događaje i ličnosti iz tog kraja prvenstveno na osnovu dokumenata koja se nalaze u Arhivu Srbije.

Manastir Dovolja, posvećen Uspenju Presvete Bogorodice, nalazi se na desnoj obali Tare, kod sela Prenćana u okolini Pljevalja. U istorijskim izvorima Dovolja se prvi put pominje 1513. Ipak, manastir je po svemu sudeći znatno starijeg postanja. Sudeći prema crkveno-narodnom predanju, prvobitni manastir je podignut za vrijeme kralja Milutina Nemanjića.