Poslije ubistva crnogorskog knjaza u Kotoru 1860. godine. naslijedio
ga je sinovac Nikola, koji je kao mlad vladar težio da pošto-poto učvrsti
što prije vlast, jer ga je sudbina njegovog prethodnika na jedan način na to
i opominjala. On je to uspješno i činio, u početku uz pomoć oca, a Danilo-
vog brata Mirka, koji se takođe odlikovao brutalnošću, kao Danilo. Knjaz
Nikola nije se od njih mnogo razlikovao, mada je bio umješniji i svakako
razboritiji u svojim postupcima, mada, kako su ga opisali savremenici,
knjaz Nikola nije imao otmenu hladnokrvnost kneza Mihaila, ni plaho-
vitost svoga strica, nije imao ni kukavičluk kralja Milana, ni konstitu-
cionalnu prevrtljivost kralja Aleksandra, ali je u svemu ponajviše imao
osobina navedenih.

Ko je bio Simon Joanović? Odgovor na ovo pitanje potrebno je dati od-
mah na početku ovog rada da bi se jasnije shvatili ciljevi i objašnjavanje
određenih pojava i zadataka koje je on kroz svoje memoare predstavio.
Simon Joanović je bio vicekonzul Austro-Ugarske u Beogradu od 1885.
do 1897. godine. Od 1901. godine obavljao je dužnost civilnog komesara u
Pljevljima. Ustvari, on je bio šef obaveštajne službe Austro-Ugarske za
Novopazarski sandžak.
Rođen je u Beču 1868. godine. Otac mu se zvao Hariton Joanović, a majka
Marija Vlahović, koja je bila pravoslavka. Simon Joanović je dugo živeo
u Beogradu i Cirihu.

Reorganizacijom državne uprave od 1865. pljevaljsko i kolašinsko-
bjelopoljsko područje našli su se u istoj teritorijalno-administrativnoj
jedinici. Naime, tada je ustanovljen Bosanski vilajet kao jedinstvena
provincija u čiji je sastav ušla i Hercegovina, ali ne kao ajalet već
kao sandžak sa više kaza, kao i nanovo formirani Novopazarski sandžak.
Sjedište ovog sandžaka bilo je u Sjenici, a sačinjavale su ga kaze: Novi
Pazar, Sjenica, Pljevlja (Taslidža), Nova Varoš, Prijepolje, Bijelo Polje
(Akova), Kolašin, Mitrovica, Berane i Trgovište (Rožaje). Novopazar-
ski sandžak će postojati, kao administrativno-teritorijalna jedinica do
1902. godine kadaje konačno rasformiran i formiran Sjenički. Od tadaće
predstavljati samo istorijski pojam.

U osmom ioglavlju svoje prve knjige „O ratu“. znameniti pruski teoretičar ratne vještine Karl von Klauzevic, državama koje duže vremena nisu ratovale savjetuje da svoje oficire pored ostalog osposobljavaju i tako što će ih slati na aktuelna ratna poprišta širom svijeta.

Neprijateljstvo Austro-Ugarske prema Crnoj Gori najavljeno je prije početka Velikog rata. Austrougarska vojska u jačini od jednog bataljona 21. februara 1914. napala je crnogorsku karaulu na visu Sjenokos iznad Metaljke i ubila 1 vojnika i 1 mještanina i zapalila karaulu. Nakon ovog događaja austrougarski komandant nije našao za shodno da dođe na uviđaj.