APSTRAKT: Rad se bavi strukturom srpske porodice u poznom srednjem veku, uglavnom na osnovu diplomatičkih i osmanskih izvora. Srpska porodica se u ovom periodu javlja u dva vida organizovanja: kao inokosna i kao zadružna. Zadruge su uglavnom male i preovlađuju očinske i bratske zadruge, što ima veze i sa dužinom života u srednjem veku.
KLJUČNE REČI: porodica, zadruga, kuća, srednji vek, srpske zemlje, vlastela, zemljoradnici, stočari.

Na putopise, kao važan istorijski izvor, pažnju je skrenuo još Jovan Ristić, polovinom XIX veka. On je tom prilikom istakao da putopisci, uprkos čestoj površnosti, donose vesti kojih nema u drugim vrstama izvora. Tom prilikom J. Ristić je načinio i prvi popis tada poznatih putopisa. Pored svih slabosti putopisa kao istorijskog izvora (površnost, lični stav i impresija putopisca, nepoznavanje jezika i prostora) oni ipak predstavljaju značajan izvor za istoriju, istorijsku geografiju, etnologiju. Putopisci predstavljaju prisutne i neposredne svedoke dogaćaja i bez njihovog prožimanja sa arhivskim dokumentima i drugom izvornom građom nema istorijske istine. Ipak, i pored svog značaja, putopisi još uvek nisu iskorišćeni u potpunosti u našoj istoriografiji.

Kako je još Tanasije Pejatović, sada već davne 1902. godine, primetio: dolina Tare i njen sliv su karstnog tipa koji determinišu kanjoni, vrtače, zaravni i polja.1 Potarje čini dolina reke Tare stisnuta između velikih planina: Komovi, Obzir, Durmitor, Sinjavina i Bjelasica. Tara nastaje od Opasanice i Veruše na zapadnoj strani Komova, a površina sliva iznosi 1.899 km kvadratnih.

Nazivi koji su ostali sačuvani u imenima raznih toponima su svojevrsno svedočanstvo o prošlim vremenima i ljudima koji su na tim prostorima živeli. Imena planina, reka, naselja, geografskih krajeva, nisu podležna čestim promenama i neretko čuvaju uspomenu na davno prošla vremena.