Nekada je neko rekao – istorija je biografija velikih ljudi. Mislio je na istorijske ličnosti.
To je značilo ponovo otvaranje za raspravu – starog pitanja o ulozi ličnosti kroz istoriju. Teza koja je uvijek imala svoje pristaše i žestoke oponente.

Bjelopoljsko (dalje Bp) četvorojevanđelje je rukopis koji se čuvao u manastiru Nikoljcu, manastiru kod Nikolj Pazara, u Bijelom Polju (prema čemu smo ga i nazvali Bp). Nastalo je krajem 13. – početkom 14. vijeka na raškom području. Hram Svetog Nikole bio je poznati prepisivački centar, naročito u 16. vijeku. Nikolj Pazar je bio važna karavanska stanica.

Za temu ovog skupa uzet je naslov studije T. Pejatovića Srednje Polimlje i Potarje (antropogeografska ispitivanja)2, objavljene prije više od stotinu godina u poznatoj ediciji Naselja srpskih zemalja. U njoj nalazimo i jedno poglavlje pod nazivom Priče i tumačenja o imenima mjesta,

U sklopu realizacije Projekta obnove manastira Dovolja, započete 1999. godine, Zavičajni muzej je tokom ljeta 2005. godine sproveo jednomjesečna sistematska arheološka istraživanja manastirskih konaka, izvršio građevinske radove oblaganja poda kamenog temeljnog zida zvonika i sagradio klupe za sjedenje u sklopu samog zvonika.

U skladu sa opštim znanjima o etničkoj prošlosti ovog dela Balkana, u pljevaljskom kraju, kao i uopšte na srpskoj teritoriji, valja računati sa tri glavna toponimijska sloja. Osnovni sloj je svugde onaj koji je nastao u jeziku čijoj teritoriji dato područje pripada, u našem slučaju – slovenski. U odnosu na njega izdvaja se jedan raniji – „pod-sloj”, ili supstrat, i jedan pozniji – „pri-sloj”, ili adstrat.