Srednje Polimlje i Potarje, odnosno župne doline Lima sa pritokom Ljuboviđom i dio doline Tare, od davnina su privlačile ljude na naseljavanje. Poslije dolaska Slovena i formiranja prvih ranofeudalnih država, ova regija imala je značajnu ulogu, a najveći procvat je doživjela u doba Nemanjića u HIII vijeku, kada su rudnik i naselje Brskovo doživjeli „neslućen ekonomski prosperitet‘.

Staro monaško središte, manastir Sveta Trojica, drevna Vrhobreznica u blizini Pljevalja, potiče iz prvih decenija XVI stoleća, ali imamo naznaka da je ovo mesto duhovnog okupljanja postojalo mnogo ranije. Zalaganjem igumana Visariona sredinom XVI veka manastir je obnovljen i tada se podiže glavna crkva, a 1592. godine uz crkvu se dograđuje priprata, troškom trojičkog monaha Georgija, sina mu Ananija, kao i spahije Vojina koji su pripadali jednoj uglednoj i imućnoj porodici iz sela Poblaća blizu Pljevalja.

„…Najveća vrednost ovoga kraja je čovek, seljak. On je najuporniji i najtvrdokorniji u našem narodu. Mahniti, svesni, durnoviti do najveće dinarske plahovitosti čuvar rodne grude. Stvaralac jezika, nosilac predanja, bespogodbeni stub nacionalni. Kao matica. Snažan, bez pregibanja, opor i gotov da rekne istinu otvoreno, grubo i tvrdo, i da iza te reči stoji čak ludo i na svoju štetu.

Istražujući i izučavajući arhivske, muzejske i bibliotečke fondove za Zbornik dokumenata „Pljevlja u dokumentima 1918-1941“, pronašli smo arhivska dokumenta, novinske tekstove, neka vajarskih djela ili reprodukcije djela Bogomira Aćimovića Dalme koja svedoče o njegovom dinamičnom životu, značajnom stvaralaštvu i prisustvu u pariskim umjetničkim krugovima između dva svjetska rata.

Srednje Polimlje, Bihor i Pešterska visoravan (sada se najčešće naziva Sjeničko-pešterska visoravan) je prostor koji danas pripada opštinama Prijepolje, Bijelo Polje, Priboj, Pljevlja, Nova Varoš, Sjenica i Tutin. Polimlje je kičma Stare Raške, a Pešterska visoravan je bila rezidencijalni deo i „prvo ognjište u baštini Nemanjića“.