„…Najveća vrednost ovoga kraja je čovek, seljak. On je najuporniji i najtvrdokorniji u našem narodu. Mahniti, svesni, durnoviti do najveće dinarske plahovitosti čuvar rodne grude. Stvaralac jezika, nosilac predanja, bespogodbeni stub nacionalni. Kao matica. Snažan, bez pregibanja, opor i gotov da rekne istinu otvoreno, grubo i tvrdo, i da iza te reči stoji čak ludo i na svoju štetu.

Istražujući i izučavajući arhivske, muzejske i bibliotečke fondove za Zbornik dokumenata „Pljevlja u dokumentima 1918-1941“, pronašli smo arhivska dokumenta, novinske tekstove, neka vajarskih djela ili reprodukcije djela Bogomira Aćimovića Dalme koja svedoče o njegovom dinamičnom životu, značajnom stvaralaštvu i prisustvu u pariskim umjetničkim krugovima između dva svjetska rata.

Srednje Polimlje, Bihor i Pešterska visoravan (sada se najčešće naziva Sjeničko-pešterska visoravan) je prostor koji danas pripada opštinama Prijepolje, Bijelo Polje, Priboj, Pljevlja, Nova Varoš, Sjenica i Tutin. Polimlje je kičma Stare Raške, a Pešterska visoravan je bila rezidencijalni deo i „prvo ognjište u baštini Nemanjića“.

Poznato je da su pljevaljski kraj naseljavali Iliri, Rimljani, Srbi i Turci. Prvi zvanični podaci o popisu stanovništva govore da su Turci, tri godine po zauzimanju Pljevalja (1465), izvršili popis 1468. godine, u kojem je registrovano da „to naselje ima 72 kuće i 23 neoženjena muškarca‘“ . U narednom popisu 1477. godine, navodi se da Pljevlja imaju 101 kuću i 12 neoženjenih muškaraca. Već 1516. godine. isti izvori navode da ovo naselje ima 130 hrišćanskih i 20 muslimanskih domova.

Mnogi delovi Crne Gore su prostorno vrlo raznovrsni. Neki od njih su geografski vrlo mozaični: razbijeni su klisurama, kanjonima i kanjonskim dolinama, iznad kojih se izdižu planine, izbušene pećinama i jamama. Na njihovim krečnjačkim prostorima prevlađuju strmi padovi, kamenito, mahom golo i bezvodno zemljište.