Poznato je da su pljevaljski kraj naseljavali Iliri, Rimljani, Srbi i Turci. Prvi zvanični podaci o popisu stanovništva govore da su Turci, tri godine po zauzimanju Pljevalja (1465), izvršili popis 1468. godine, u kojem je registrovano da „to naselje ima 72 kuće i 23 neoženjena muškarca‘“ . U narednom popisu 1477. godine, navodi se da Pljevlja imaju 101 kuću i 12 neoženjenih muškaraca. Već 1516. godine. isti izvori navode da ovo naselje ima 130 hrišćanskih i 20 muslimanskih domova.

Mnogi delovi Crne Gore su prostorno vrlo raznovrsni. Neki od njih su geografski vrlo mozaični: razbijeni su klisurama, kanjonima i kanjonskim dolinama, iznad kojih se izdižu planine, izbušene pećinama i jamama. Na njihovim krečnjačkim prostorima prevlađuju strmi padovi, kamenito, mahom golo i bezvodno zemljište.

Nekada je neko rekao – istorija je biografija velikih ljudi. Mislio je na istorijske ličnosti.
To je značilo ponovo otvaranje za raspravu – starog pitanja o ulozi ličnosti kroz istoriju. Teza koja je uvijek imala svoje pristaše i žestoke oponente.

Bjelopoljsko (dalje Bp) četvorojevanđelje je rukopis koji se čuvao u manastiru Nikoljcu, manastiru kod Nikolj Pazara, u Bijelom Polju (prema čemu smo ga i nazvali Bp). Nastalo je krajem 13. – početkom 14. vijeka na raškom području. Hram Svetog Nikole bio je poznati prepisivački centar, naročito u 16. vijeku. Nikolj Pazar je bio važna karavanska stanica.

Za temu ovog skupa uzet je naslov studije T. Pejatovića Srednje Polimlje i Potarje (antropogeografska ispitivanja)2, objavljene prije više od stotinu godina u poznatoj ediciji Naselja srpskih zemalja. U njoj nalazimo i jedno poglavlje pod nazivom Priče i tumačenja o imenima mjesta,