Pitanje vojnih gubitaka pljevaljskog kraja u toku Prvog svjetskog rata svakako predstavlja jednu od značajnijih tema njegove novije vojne i ukupno društvene istorije.

Govoriću o tome kako se generalna linija revolucionarnog subjekta u toku rata 1941-1945. – prelamala na konkretne prilike u Pljevaljskom kraju.

Brojni pisani tragovi osmanske vlasti na tlu nekadašnje Jugoslavije, odnosno svih onih uticaja koji svjedoče o prodoru orijentalno-islamske kulture i civilizacije na ove prostore bilježeni su i obrađivani u okviru radova i studija iz različitih oblasti, prije svega istoriografije, etnologije, književnosti, teologije, filozofije, lingvistike, ili jednostavno u okviru posebnih bibliografija i širih bibliografskih pregleda.

U Rukopisnom odeljenju Matice srpske u Novom Sadu, čuva se jedno pismo zahumsko-hercegovačkog mitropolita Aksentija II Palikuće. Ono je bilo upućeno pravoslavnim hrišćanima u kneževini Nikole Rašovića.

Državna i partijska vlast uspostavljena nakon svršetka NOB-e i socijalističke revolucije 1945. godine i utemeljena na načelima militantnog ateizma i ideološke isključivosti, usvojila je i sprovela niz zakonodavnih akata sa osnovnim ciljem da derogira materijalnu osnovu i duhovnu misiju vjerskih zajednica u Crnoj Gori i Jugoslaviji uopšte (zakon o agrarnoj reformi, ukidanje vjerske nastave, institucija građanskog braka, odvajanje crkve od države i sl.).