Konzervacija, kao posebna disciplina, razvila se iz potrebe očuvanja muzejskih predmeta. Kako muzealije predstavljaju dio kulturnog nasljeđa jednog društva, tako je i njihova zaštita jedna od značajnih djelatnosti muzeja.

Konzervacija je veoma složen proces koji se bazira na saznanjima proisteklim iz egzaktnih nauka, kao i iz praktičnog iskustva konzervatora. Muzejski eksponati mogu biti od raznorodnog materijala i različitog porijekla. Konzervatoru se, kao prioritetan zadatak, postavlja upravo ta klasifikacija, koju nekada nije lako izvršiti. Ova konstatacija se posebno odnosi na metale. Plemeniti metali se mnogo lakše identifikuju od manje plemenitih metala i legura. Stepen i uzročnik oštećenja takođe zavisi od vrste i porijekla metala. Tek kada su sve ove činjenice poznate, može se pristupiti konzervaciji predmeta.

U saradnji sa Odborom za obnovu manastira Dovolja, Zavičajni muzej je građevinskim radovima tokom 2008. godine započeo prvu fazu rekonstrukcije manastirskih konaka. Na osnovu rezultata ranije sprovedenih sistematskih arheoloških istraživanja u dijelu manastirskih konaka, tokom prošle godine urađena je sva neophodna projektna dokumentacija za njegovu rekonstrukciju. U skladu sa Zakonom, projektna dokumentacija je ovjerena od strane nadležnog Republičkog zavoda za zaštitu spomenika kulture sa Cetinja.

Uzvišenje nauci, dobitak Otadžbini, blagodat čitaocu, to je ovde – usrdno naslovom rečeno – rodoslov jugoslovenske države, njene pojave i postojanja u vremenu između Prvog i Drugog svetskog rata. Celokupnost države, unutar znatne sastavke, pravilna dvojnost razmešta i skupno uobličava: po vremenu kao obaveznom označenju, i naučnim pristupom dogođenim zbivanjima i zavedenim odnosima; istorijska istina neprikosnoveno da slovi, zaista tako visokom odlikom ove knjige. Milić F. Petrović je filozofski gledao jedinstvenim a istoriografski protumačio spojno razlučnim sastojstvo jugoslovenske države, redosledom shodnim njenom postanku po razvoju, uređenosti vladavine i spontano kretane javne društvenosti. Narodnu zajednicu, vrhovnost vladara, vidove vlasti, ustanove po stupnjevima nadležnosti, političke činioce s uticajem na vladavinu, vojno moćstvo države, veroispovedne duhovnosti stanovništva, obradio je on prema stvoru i izgledu postojećih svojstava, svaku posebnost do obima potrebnog poglavlja.

U istorijskoj literaturi je poznato da su Drobnjaci učestvovali u karavanskoj trgovini koja je povezivala Dubrovnik i Kotor sa gradovima u unutrašnjosti Srbije. Tako su oni često kao ponosnici prolazili kroz Pljevlja i pljevaljski kraj ili su, pak, na drugi način uticali na privredni život u pljevaljskoj obalasti u srednjem veku. Treba istaći da su se neki istaknuti pojedinci iz Drobnjaka vremenom obogatili trgujući i da su se potom naselili u pljevaljskom kraju. Tu su nastavili i dalje da se bave kreditnim i drugim unosnim poslovima. Jedan od njih je bio Skorovoj Vokšić sa svojim sinovima. Njegov najstariji sin Stjepan pominje se 1477. godine kao starešina džemata u nahiji Mileševa. Letnje stanište ovog katuna bilo je u Hranču, danas Ranče, oblast koja se prostire između Pljevalja i Prijepolja. U dubrovačkim izvorima pominju se dvojica sinova Skorovoja Vokšića, što znači da su bili dobro poznati u Dubrovniku, a pominju se i kao kućne starešine u pomenutom katunu. Istaknuti trgovci iz Drobnjaka počinju da se naseljavaju i u susednom Prijepolju, jednom od tranzitnih centara u trgovačkom prometu.

Većina trgova i gradova koji su na srpskom etničkom prostoru postojali tokom viševekovne osmanske vladavine predstavljala je tržišta lokalnog značaja, gde su se prodavali viškovi poljoprivrednih i zanatskih proizvoda proizvedenih u samom gradskom naselju ili njegovoj neposrednoj okolini, kao i tržišta za trgovinu artiklima koji se nisu proizvodili na srpskom selu, a koji su bili neophodni za svakodnevni život ljudi, kao što je so, na primer. U gradskim naseljima širom srpskog etničkog prostora održavane su nedeljne pijace, pazari, kao i panađuri, veliki godišnji sajmovi, koji su po datumu održavanja najčešće bili vezani za datum slave nekog sveca.